Benim de babam öldü

benim de babam öldü usta,
sus da dinle!

evlat yaþýyorsa herkesin babasý kesin ölüyor;
kimini yedi yaþýnda býrakýp gidiyor
kimini de ana rahminde…

beni kýrk yaþýmda terk etti babam.
kýrk yerde kýrk kez kavgadan çýkmýþ bir adam olarak yýkýldým birden;
sanki paslý bir hançer saplandý göðsüme
çýkartamadým
ondan önce uzandým teneþire…

gözleri gözlerimdeyken
elleri ellerimdeydi;
sezdim gideceðini
son kez gezdim babamla ölüm döþeðinde,
iki mengeneyle son kez sýkýldý parmaklarým
hiç caným acýmadý
küsmedim babama
göðsümdeki ocaða iki çýra daha atarak
benden yardým istedi ilk kez!

ey can alan bezirgan!
seni lafa tutuðumu sanma
harbiden kafa tutuyorum sana…
ister canýmý koparan týrpanla
istersen kalbimi söken sabanla gel;
elimi tutan birisi olmasa da
gözlerim açýk kalsa da bu kalleþ dünyada
sana da eyvallah demem;
bütün sevdiklerimi biçtin
kanýný içtin þarap niyetine
ben de buradayým
korkuyorsam namerdim!


babam!
canýndan can veren yiðidim!
seni öyle özledim ki;
beni bana miras býraktýn
yedikçe bitiremedim.

benim de babam öldü usta!
kýrk yaþýnda çocuk oldum birden…

Sosyal Medyada Paylaşın: