dün gece yine kýrdým bilmeden; karanlýkta yürürken kalbim bir kalbe çarptý kýrýldý birden!
karlý daðlarda kýr çiçeði arayan biriyim ben, ne zaman güneþ doðsa bahar gelecek diye sevinirim… beklerim ki erisin þu yüce daðlarýn karý soyunsun gelinliðini açayým duvaðýný, alnýndan öperek sökerek göðsümden yüreðimi takayým gerdanýna yüzgörümlüðü diye..
herkes gibi keserek yollarý hep asýrlarýn bakiresini aradým; gönlüme uygun bakýþ dengini bilinmeyen göz rengini bekledim ömür boyu… dedim ki soyu od ise yüzü gök ise, pembe teninde iki gizemli yýldýz iki masum kýz göreyim her bakýþýmda. suçsuz korkak ve sorarak doðarken benim dünyama ben hep sarhoþ olarak… öyle gözlerinin altýnda gezmek istedim daðlarda.
artýk beni bana býrakýn þiirler, çýkýnýmdan çýkýn gayrý… baþka geceler bir mýsra bile yazdýramaz bana; hiçbir dil hiçbir sefil beni bulamaz bu yollarda artýk!
kalbim kalbe çarptý kýrýldý birden…
yâr olup sarsa da yaramý bir çift göz bin söz yaðsa da yürekten aksaktýr artýk bu gönül, kýrýk ve sakat… ne hasat bekleyecek zamaným vardýr ne de bahar!
ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerNazmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.