hedefini þaþýrmýþ
bir merminin
intiharlarýndayým þimdi
insan
ne zaman üþür
biliyor musun ?
içi boþaldýðý zaman...
düþlerin düþük yaptýðý iklimlerden geçti
gençliðimin müsveddeleri
kýrýk dallar altýnda yeþermeyi bekledi
uzun kýþ geceleri
umut
yorgun bir yalnýzlýða býraktý kendini
atlarým yaya kaldý kar altýnda
buz tuttu þakaklarýmýn gölgesi
morardý
göçük altýnda kalmýþ bedenlerin nefesi
yaðmalandý yorgunluðum
þaþýrdý yönünü aþkýn kýblesi
adý bilinmez bir üþümenin ortasýndayým þimdi
bir yanýlsama vurur geçer düþlerimin yasýna
dalgalarýn budaðýna takýlýr kalýr omurgalarým
her su abdestimi bozmaya yeterdi
yeterdi her kadýn beni küçültmeye
yeryüzü
yataðýnda üþümüþ bir bakireden beterdi
ayaklarýmýn altýnda ayaklanýrdý yollar
çýkmazlara uzanýr týkanýr kalýrdý çaresizliðim
gözlerimde sakladýðým bir kuþun kanadýdýr
bazen bir güvercin
bazen bir martýdýr
herkesin yarasý kendi içinde saklýdýr
herkes kendi yalnýzlýðýnýn önünde yakýlan bir perde
Salvador Dali
gözlerinde çizilen bir ay ýþýðýndaki usturadýr þimdi
nerede bu dünyanýn gerçek sahipleri
nerede
sarýlýr koyun koyuna mezarlarda yatarýz
gel
bu kadar sevme beni
þýmarýk bir çocuðun gözüyle aðlarým þimdi
gece kar/aya k/esti yine
yirmi aralýk iki bin dokuz
Ýsa Ýnan