YARIN

iþte yarýný aralayan bir karanlýk
iþte sen
senin böyle gidiþin
nasýl çökerti beni bir bilsen
sensiz yapayanlýz yürüdüm
bu sokaklarý


birileri üflüyor
yanmakta olan mumlarý
gerisinde aklýma geliyor
bu þehrin mum kokulu kadýnlarý
sen aþk acýsýna zehir katarken
birileri kanayan yaralara tuz basmakta
ben sana gelmek için kasisli mesafeler geçerken
sen hala kaçmakta


bir günü bir güne baðlamak kadar kýsa sürüyor hayat
bir ömrü bir ömürden ayýrýrcasýna uzun
þimdi baþkalarý çýkýyor senin çýktýðýn merdivenden
baþkalarý iniyor senin gözlerine benzeyen nil’e
karanlýklar süslüyor bu þehri
karanlýklar yarýna götürüyor seni
ses yok sokaklarda yanlýzca ayakkabý sesleri
ve býçaklanmýþ bir ay ikiye bölünmekte



yarýný baþlatan bir sabaha koþmak
yarýný kucaklayan bir yare sarýlmak
gersinde saatlerin amansýz iþleyiþi
ve sokak çocuklarýnýn aðlarken göz yaþlarýný siliþi

bugünden baþka bir gün yok
yarýna çýkmaz saðlam bedenim




MURAT GÖN
Sosyal Medyada Paylaşın: