GÜNEŞ
hücrem karanlýk ses soluk yok puslu
on senedir bu ranzadayým demirleri paslý
alaca renkli yastýðým hiç yýkanmamýþ kirli
güneþ nerde,güneþi özledim,güneþe aðlýyorum
aklýmda kalmýþ sulamýþlar mý acaba avuludaki çiceði
çoktandýr bir canlýyý görmedim ne bir kuþ nede bir böçeði
duvarlara çiziyorum yorgun,masum aydýnlýk bir geleceði
güneþ nerde güneþi özledim güneþe aðlýyorum
zehir zemberek gecenin ardýndan tekrar baþlar gece
ölüm nabýz yokluyor nabzým düþtü kaç kere
göz yaþlarým yere düþtü yaðmur gibi tane tane
güneþ nerde güneþi özledim güneþe aðlýyorum
bana sorsan beni ben duvarlardayým yarým yarým
yürümekte zorlanýyorum nasýr tuttu ellerim,ayaklarým
titreyen bir ayaz var yüreðimde sabaha nasýl uyanýrým
güneþ nerde güneþi özledim güneþe aðlýyorum
on sene ikiyüz atmýþbeþ gün oldu gözlerimde halkalar
ne bir ana sesi nede bir baba yanlýzca küfürbaz gardiyanlar
bilirim boðulacak akýtýðý kanlarda zalim olanlar
güneþ nerde güneþi özledim güneþe aðlýyorum
ben yarýna yetiþemezsem kardaþ sanadýr sözüm
býraktýðým yerden sen götür asýlmasýn yüzüm
beni vuran vurdu geride yanlýz ve sesiz ölüm
güneþ nerde güneþi özledim güneþe aðlýyorum
MURAT GÖN
Sosyal Medyada Paylaşın:
kendine iyi bak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.