Seni düþünmek güz yapraklarý gibi dokunsan dökülüyor.
Seni düþünmek yaz yaðmurlarý gibi umut etsen yokoluyor.
Seni düþünmek kýr çiçekleri gibi koparsan soluyor.
Seni düþünmek coçuklar gibi bir gülüyor bir aðlýyor, bir koþuyor bir duruyor, kimi zaman baðýra caðýra koþarak geliyor, kimi zaman gözleri yerde suskun aðlamaklý gidiyor.
Seni düþünmek! Seni düþünmek ölüm gibi, kapýmda bekliyor, bekliyor bekliyobekliyor.
1996 Krkýn Nihat BAÐCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nihat BAĞCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.