Bir Gün Tek Başına

l
yeter geçtiðim onca dalga
yatacaðým yere
gömme balkonlu olsun demem
ne çok kalabalýksýnýz ölü taþýrken
alan atýklarýnýza sövmezken çöpçüler
býrakýp giderdiniz
kalýrdým bir baþýma...

hani benim yerime kýrlangýç konarsa
panzer tekerlerine
kanatlarý ateþten,
asfalta düþerken baþý
eskisi gibi sadece bakýn,
yarasýna dokunmayýn sakýn !
ll
kalabalýklarýmda tenha yaþarken
en yalnýzlýðýmdýnýz tanýdýklarým
tekin deðildiniz
saklanýrdým
geceleri akýl duvarlarýma

sanýrým
tek çocuk olmanýn
yan etkisi paysýzlýk
bu yüzden paylaþýlmazdý yalnýzlýk...

kalemim, kýskanç bir kadýný yazsan
þair olurdu adýn;
þiirin diðer bir adý deðil mi
kýskanç kadýn

Ben þiir gezginini
yüreði kanlý bir dost vurdu
kalemle
sýrça kal’a’mdan ...
o gündür kýrýk bu gönül

ey, kalemin neþterinde
balaban çalan cerrah
yalnýzlýk denen ura
çare olur mu
bu sessiz ah !

lll
benim kadar tenha olmalý
ölümümde
sevgiye son mýsra bir sokak
çýkartýrken boynundan lambalarý
uzun uykulardan uyanmaz bu halk

iþte soyunuyorum seni tavus kuþu þehir
aklýma örtünüp simsiyah karanlýðý
giyerim beyaz bir zambak
kalýrým çýrýlçýplak

bir gün tek baþýna...



Sait Açýkgöz
Sosyal Medyada Paylaşın: