bütün fahişeleri sevdim

ne söylesem boþ,
ne desem sarhoþ sözü sayýlýr bundan sonra;
inanýn bana
öyle sevmiþtim ki alevin çýplak halini!

önce sahte gözlerini çýkardý yüzünden
sonra yalan dilini attý,
üç kuruþa sattý dalgalý denizini
uzandý yataða..
söken þafakta döken yaðmurdu sanki
yedi renkle örülmüþ gökteki bir surdu…
soyundu soyunacaðýný ruhundan
yanaklarýndaki gamzeler
ve iki kandil gibi yanan memeleriyle
bir de göðsündeki ben kaldý…

bir ben kaldým onda o an;
dudaklarýndan dudaklarýmla sildim eski öpücükleri
yüreðindeki yaralarý merhemledim dilimle,
ellerim elleriyle kenetlenince
çözüldü bileklerinden geçmiþin kelepçeleri…
yaþayan pezevenkleri öldürdüm bir sözümle
kara sevdaya düþtüm bir anda
bütün fahiþelerle seviþtim
her fahiþeyi taparcasýna sevdim bir gecede!

bundan böyle
böyle sevmeliyim artýk;
ayný yastýk þart deðil,
darýlarak aþka
yalnýzlýða sarýlýp yatmalýyým belki!

Belki bir demli çayla baþlarým yeniden;
belki Ortaköy’de
belki Sarýyer’de…


ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın: