sonbahar hýzla sarýlýrken kýþýn kanatlarýna
aðaçlar inadýna bahar ister gibiydi
toraða düþen yapraklarý okþadý güneþ son bir kez daha
parktaki ahþap masa ve taþ bank beklerken beni
hüzünlü, sessiz ve kimsesizdi…
sanki gel diyordu, gel paylaþalým yalnýzlýðýmýzý
ikimizde de tesellisi ve telafisi olmayan ince sýzý
istersen bir de çay ýsmarlarým sana
en sevdiðin sözcükleri kazýrsýn bir köþeme
tabi varsa...
teslimiyet içinde yaklaþtým yanýna
sevgiyle aldý ellerimi avuçlarýna…
hadi yaz dedi, yaz içinden geçenleri
neler geçmiyordu ki, hiç gerçekleþmeyecek düþler
hüznünü bir tül perdenin arkasýna saklayan gülüþler
ve nice, nice vazgeçiþler…
elimdeki kalem, rastgele gezinirken ak sayfada
birden üç harfe takýldý kaldý masada
yazmak istedikçe, o bir yerlerden kopuyordu
beni üç kurþun gibi, üç harfle yüreðimden vurdu...
bu öykü bir sonbaharda yaþandý
sýrtüstü çimlere uzanan yapraklar olanlara tanýktý
silah sesini bir ben duydum, birde onlar duydu
üstelik yüzüme gülümseyip adýný da aþk koydu...
Hatice AK/14.12.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.