Tahiri Tahirleştiren

Dün akþam umutlarýmýn aðladýðýný,
Seni uðurlarken gördüm,
Bir mendil yolculuðunda,
Paramparça olup yüreðimin daðlandýðýný.
Þu silik dünyada,
Pahalý yaþamadýk ki hiç bu hayatý,
Yokluðun ucuzluðu da yokmuþ,
Liðme liðme düþlerimde,
Pahalý yaþamadýk ki biz.
Kahroluyorum kendi kendime,
Düþünüyorum iþte kendimce;
Kendi kendime Söylendikçe.
Þairin mýsralarýndan arta kalan,
Tahir’i Tahirleþtirenin Zühre olmadýðýný,
Öylece anlýyorum iþte.
O ezgileri dinledikçe,
Sýðýnýyorum þu kör akþamlara,
Zifiri karanlýklar içindeyim,
Anlýyorum içten içe,
Sonsuzluðu keþfetmek deyim.
Ben Tahir’i düþündükçe,
Yine hüzünler deyim;
Yine kederler deyim iþte.

Yaþar Cerit


Sosyal Medyada Paylaşın: