gecelere adayýp ruhumun bir yanýný hafýzamda canlanan suretinin sýcaklýðýyla yaz akþamlarýnýn üþüten ayazýyla vazgeçtim senden
yalnýzlýða soyunan odamýn dört duvarýnda küstüm bana seni soran eþyalara yastýðýmda kalan kokuna parmak izini taþýyanlara dudaðýnýn deðdiði bardaklara sana
bir cinayet sabahý gibiydi yokluðunun ertesi .../ yýllar geçti
kimsesizliðimde kendine savrulan ben kimliksizliðiyle kaybolan sana hasretler büyüttükçe çoðaldým bekleyiþlere yükledikçe bir ömrü ve zaman vuslata ermedikçe azaldým
unutup gittiðin herþeyi parmak uçlarýmla ezberledim /yokluðunda her gece ruhumu teslim alan uykudan önce bu son dedim bu sensiz son gece güneþ doðduðunda saklandýðýn kentleri terkedip çalacaksýn kapýmý
geliþine yüklediðim umutlarla kapandý gözlerim uykulara ve her sabah bir yanýlmýþlýða daha u/yandým
gece gözlerimi alýþtýramadým sensizliðe yýllanmýþ sýzýmsýn
......./
ben seni unutamadým
Ayþe YÖRÜK mayýs/2007 ist Sosyal Medyada Paylaşın:
dostsesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.