Yollar uzaktý, Yýllar tuzaktý, Dünler kaçaktý, Dostlar alçaktý, Neyi kovaladýn bunca yýl? Uzaðýmý? Tuzaðýmý? Kaçaðýmý? Yoksa alçaðýmý? Yordu mu seni koþturmacalar? Acýlar aðýrlaþtý mý sonlarda? Kanat bulamadýn uçamýyorsun, Gönlün paramparça coþamýyorsun, Hiç halin kalmadý koþamýyorsun. Bir gün gelecek demiþtin; Acýlarýn olmadýðý, Çiçeklerin solmadýðý, Kalplerin kýrýlmadýðý. Yalan mý söyledin bildiðin halde? Dalgalar kayalarý neden döver sürekli? Dur diyecek biri yok mu yürekli? Tek baþýna olmak anladým bu demek ki. Ayaklarýn yanýyor, Ateþler üzerinde yürüyemiyorsun; Aþkýný kaybettin sen belikli. Yine olacak sabah, Yine bir umut yanýna bakacaksýn yatakta, Oysa geceleri kapý zili hiç çalmamakta, Boþa arýyorsun yine onu mutfakta.
Sosyal Medyada Paylaşın:
dosmehmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.