Çırılçıplak

þimdiki halimi
ve dilimi kirli bir gömlek gibi çýkartýp assam askýya…
sýrf ben kalsam
içi fýldýr fýldýr
týfýl bir çocuk;
ya da usta bir ressam olarak çizsem kendimi ak bir tuvale
öyle sakýncalý bölgeleri gölgeli deðil,
her yer açýk
çýrýlçýplak…

öyle saçýk olmalý ki!
ruhumu görmeli beni eski resimler müzesinde seyredenler;
yani
sakýncalý yerimi
yani
kancalý kalbimi gölgelemeden
ve oradakiler silinmeden görünmeli aþk sanatýný sevenlere.

beynimin bütün kývrýmlarý
fikrimin bütün sokaklarý aydýnlýk bir yol olarak döþenmeli tabloya;
karmaþýk gönlüme dolaþan sarmaþýklarý rengârenk çizerken
yalnýzlýða alýþýk bir yüreði de resmetmeli ince uçlu fýrçalar!

baþka çaresi yok!
ben beni çizmeliyim pak bir tuvale…
paletime yeni renkler dökmeliyim;
nar kanýndan kýzýlý
baþaktan sarýyý
ve turuncuyu þafaktan
pembeyi dudaktan sökmeliyim…
öz renklerle
söz denginde anlatmalýyým kendimi!

bir eli alnýnda düþünen bir adam olarak
ya da yýkanmak için salacaða yýkýlmýþ bir cenaze deðil;
kimseye eðilmesi mümkün olmayan
kalbi hiç durmayan canlý bir heykel gibi…

öyle bir tablo çizmeliyim ki;
seyrederken beni yalnýzlýðý sevenler
gözleri hep kapalý olsa da
hissetmeli kalbimden akan kan izlerini…

ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın: