İlk Gece
Kâbusum oldu, sensiz ilk gece
Iþýklar “sen” diye parlýyor.
Odalar “sen” diye kokuyor.
Sen gittin, eridim daha ilk gece;
Yastýðým boynumu büküyor.
Duvarlar “sen” diye yakamdan tutuyor.
Ýsmin hýçkýrýk olmuþ dudaðýmda,
Ýçer oldum daha ilk gecede.
“Sen” diye sayýklýyor dilim.
Yokluðunu hiç görmedi, yapamýyor;
Tebessüm içindeki gözler sustu.
Aðlamaya baþladý daha ilk gecede.
Herkesi isminle çaðýrýr oldu Gümüþtaþ;
Aðlayan gözlerim hayalinle doldu.
Gözlerim her yerde seni arýyor.
Deli divane oldum daha ilk gece.
Çekip gittin ve bitirdin aniden,
Zindan ettin Muzaffer’e yaþamayý.
Vurdun, öldürdün gitmeden
Yaþamaktan vazgeçtim,
Daha ilk gece!
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer gümüştaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.