HAYÂ

Yalnýzca iyilik getirendi,
Sevgi biriktiren gönül gibiydi,
Kat, kat sevgiydi,
Dosya, dosya güzellikti,
Elinizden bir tuttum’ u
Sizi yükseltir,
Yükseldikçe kiþiliðinizde yükselirdi,
Hayatýn güzelliðiydi,
Bir utanma duygusuydu,
Ar ve namus perdesinden beste yapýlýrdý,
Zamanýn notalarýnda,
Perde öyle bir açýldý ki,
Küstü gitti, en güzel naðmeleri toplayarak,
Ve bozuldukça bozuldu maya

Kavuþmak sevgiliden daha zordu,
Bir sevgili seni kaybettirdi,
Hayâ her þeyini kaybettirdi,
Çirkin iþleri yaptýranda,
Kötüleri iyi kýlan da hayâydý,
Kaybettik, silinmiþ boþ kâðýtlara döndü hayat.
Lalezarlarýmýzda ayrýk otlarý bitti heyhat.

Ýmkânýn en dar kapýsýndan gittik.
Medeniyet birikimlerimiz,
Aðýt sütunlarda kaldý.
Ruhumuzu þer ile þerh ettik.
Esir kentlerin mahpuslarý gibi,
Çirkinlik puslu sokaklara serpildi hayâlarýmýzdan,
Ve göz kapaklarýmýza,
Kan damladý süveydalarýmýzdan.
Her karanlýkta büyüdü acýlarýmýz,
Her solukta biraz daha savaþ vurdu,
Biraz daha þiddet, biraz daha kin,
Hayâsýzlýktan vahþetler kudurdu,
Hayâmýzý yitirdik, sanki hayat durdu.


Leyla’lar, leyli renklere baðlar oldu zülüflerini
Hayâ içinde yaþarken hayal içinde öldük
Ahdimizi kaybettik, ahlakýmýz eskidi
Güzel bakýp, göremeden solduk
Gizi çözemedi gecelerimiz,
Geceyi düðümleyen gizlerde gizlendik
Kafesinde sindirilmiþ aslanlara döndük,
Hep kötü figüranlarý oynadýk.
Atlas gönüllerde yaþadýðýmýzý sanarken,
Böyle alkýþlandýk, böyle izlendik

Hayâ kendi tarihini yazamadý bir türlü,
Giderken dönüþ biletini yýrtýp çöpe atmýþlardý,
Bir daha döndüðünü gören olmadý.
Ve huzurun ak sayfalarýnda kaybolduk.
Deruni saðanaklardan kan revan acýlar yaðdý.
Gazeller ve kasideler,
Yitik sevdalarda, isyana kalktý ve bizi boðdu.
Aðladýk geceler ve gündüzler boyu
Mutlu düþlerimiz, kâbusa dönerken
Geleceðe miras býraktýðýmýz
Kötülüðe herkes selam durdu
Ve hayâsýzlýk bizi bin yerden vurdu


Muzaffer TEKBIYIK

Sosyal Medyada Paylaşın: