Sana {...}

biriktiyorum hasretini siyah gecelerde
içime doluyor sonsuz sevdan
ve ben,
adýna þiirler yazýyorum,
haberin hiç olmadan yazýyorum her satýrý,


biliyorum,
ne kadar sevsem de seni,
kalbim affedemiyor,
kýrýlmýþým bir kere,
çýkarmýþým hayatýmdan en kýymetli deðerini,


bu sahneyi bir kez daha yaþamýþtým yýllar öncesi,
o zaman daha çocuktum,
vururdum kendimi yalnýzlýklara,
her defa acý sandýðým yaralarý,
yanýzlýðýmla cezalandýrýrdým,



zaman geçti ve,
kader seni çýkarttý iþte karþýma,
ummadýðým bir anda getirdi bana,
en güzel zamaný geçirdim yanýnda inkar edemem,
sen,
düþtüðüm yollarda yürümeyi öðretmiþtin bana,
halen kaybolmayan deðerleri göstermiþtin,
bir annenin,
evladýna verdiði sevgiydin sen,
akýp giden zamanýn en güzel kayýplarý,



caným yanýyor dediðim de,
acýmý sahiplenen adamdýn sen,
korktuðumda kollarýnla sým sýký saran sýcak bir eldin,
ve sen candýn,
canýmdýn...


seni beklerken bile, sýkýlmadým hiç,
sonunda sen gelecektin çünkü,
ben sana kavuþacaktým,


ve zaman geçti,
ne olduðunu anlayamadan gittin,
dünya durdu iþte o an,
beni tek sahiplenen,
bana yürümeyi öðreten adam,
düþürdü ayaklar altýna,


þimdi anlýyor musun neden affedemiyorum?
ardýndan bir ah ettim,
terkettiðin günden bu yana dilimde,
nankör koyma adýmý,
insan için biri ya vardýr ya da yoktur,
sen yok olmayý tercih ettin,
direnemeyecek kadar yorgunum artýk,
unutmaksa sonu bu sevdanýn,
ben hasretimi vurdum bile sýrtýma,
hoþçakal...




Sosyal Medyada Paylaşın: