MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Ölüm Üşümesi
Müsadenizle

Ölüm Üşümesi




dudaklarý çiy masalý zaman, öptürdü aðzýný göçebe güncelere
hayat, sesini yitiren bir þarký oldu dillerde

dar vakitlerin geniþ sancýsýydý, hüzün yaðýyordu kente
gerçek acýlarla, yalancý sevinçlerin dolaþtýðý sokaklarda
yalnýzlýk kol geziyordu
zaman satýyordu sevdalarý kör gecelere
sevdalar parke parke çamurlara gömülüyordu

zindanlara çivili
prangalý bir mahkumdu huzur
dinginsiz aðrý gibi duruyordu

saçak saçak bir çürümüþlükle, tahtalarý kömürleþip döküldü
söküldü menteþeleri umut penceresinin

-hava zeytin karasý, yürek yarasý hava-

dilimin basamaklarýna indirebilseydim yaþam sözcüðünü
saçlarýma yýldýzlar takýp, kendi elimle yürüyebilirdim þafaklara
kutsayýp kavgamý, aðaçlar dikebilirdim dað-bayýra
bir de türküler tutturup üstüne
baharý döllendirebilirdim
ölebilirdim el açasýya

baðýrdým
kanadým hýrsla
uzak taþra köylerinden bir avuç saflýk aldým
bandým ekmeðimi

yüzümü yýkamak istedim nilüfer sesli sularda
en hayta yanýmla, vurup dibine
gülmek istedim
gül büyütmek istedim

-açamadým kapaðýný hayatýn-

dokunsam, gurbete doðrulurdum
dokunmasam vurulurdum

yarasý kabuk tutmayan sevdalar gibi
tükenerek bitirdi kendini
yükledim kýyýsýz gemiye
dümeninde sonsuzluðun elleri

saðýrlar
dilsizler
kimsesizler
mavisiz sularda
kaybolup gittiler

sakladým ihtilalleri sandýðýmda, kimseye söylemedim
koynumda bir keman aðlayýþýyla, kuþanýp yangýnlara gittim

bir çocuk uçurum uçlarýnda
asýlmýþ dili sarkýyor

gözlerinde yitik kent kalýntýlarý
kaoslardan sabahlara çýkan çýðlýk
vurdu þakaðýna

gözyaþý damlasý
zorladý ve çatlattý tohumunu
kimbilir hangi boþlukta, hangi hüzün açýyor


Müsade Özdemir


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.