HAYAT SEN KÝ !!
Bir duasýn dilimde her gece tekrarlanan
Gözden süzülen yaþlarla yaradana yakarýlan...
Sen ki, umutsuz yarýnlarýmýn umudu
Vazgeçiþlerimin baþlangýcý...
Sen ki, içimdeki med-cezirlerin dinginliði
Kopan kasýrgalarýmýn barýnaðý...
Sen ki, yüksek uçurumlarýmýn son duraðý
Açýk denizlerde kaybolan yýllarýmýn sahibi...
Sen ki, sorgusunu vereceðim günahlarým
Hesabýný soracaðým ahlarýn sahibi...
Sen ki, zorluðunda ölümün ivediliðini istediðim
Her þeyden el çekip nefret ettiðim...
Sen ki,güzelliði ile vazgeçilmez olan
Yaþanýlmak istenen daha doyulmayan...
Ey hayat !!!
Sen ki, beni ordan oraya vuran
Çölde bir kum tanesi gibi savuran
Sen ki,bazen aþýk edip çoþturan
Bazen umutsuzca kolumu kanadýmý kýran...
Yoruldum ben
Ne zaman biter benle olan savaþýn
Ne zaman durulursun bende bilmem
Sen ki, hiç yorulmayan...
MÜNEVVER ERDOÐMUÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.