KORKUYORUM GECEDEN

Uðuldayan rüzgar acýklý bir þarký söylüyor

ona eþlik eden yaðmur, tutulamayan göz yaþý gibi.

Neye aðýt yakmýþ gökyüzü, neden aðlar?

gün matem tutuyor olmalý ki, akþam giyinmiþ karalarýný.

bereket denen yaðmur, çýðlýk, çýðlýða aðlýyor...

günün çýlgýnlýðý suskun, çaresiz umutla bekliyor,

göneþin doðmasýný.

Böyle geecelerde korkarým yalnýzlýðýmdan,

rüzgar kurtlar gibi ulurken, yaðmur camlarý döverken

yoksun yanýmda...

Karanlýk üzerime ,üzerime yürürken korkarým geceden.

sabah olmuyor, daha çok var güneþin doðmasýna,

alýþtým zannettiðim yalnýzlýðým

korkutuyor beni böyle gecelerde...

ne çare yoksun , yoksun...
*GÜL*


Sosyal Medyada Paylaşın: