Gecenin karanlýðýnda kol kola girmiþ korkularým... elleri hançer , hançer gözleri kurþun gibi Sesiz gölgelerin içinde ruhum, ecel teri döküyor... Hüzün sýkýþtýrmýþ köþe bucak kalbim ha durdu ha duracak... Gözlerimde kan revan saðanaklar þafak çok uzak... Kapý çalsa, bir dost ýþýðý aydýnattsa bu zifir karanlýk yarýlsa ýþýðým olsan,,, korkutan gölgeler kayýplara karýþsa yaðmur gözlerimden deðil gökten topraða yaðsa bereket , bereket sadece baþaklar, yemyeþil çayýrlar uzansa uçsuz bucaksýz dünya cennet olsa... Bu uzun ve kasvetli gecedý ýþýðým olsan,,, bir dost, elini uzatsa tutabilsem o eli korkularým yok olsa ... Iþýðýna tünesem küçük bir kuþ misali aðlamasam yok olmasam aðlasamda kaybolmasam ýþýðým olsan...
*GÜL*
Sosyal Medyada Paylaşın:
bamteli960 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.