sevdası mısra-mısra

örüldü
sabah ezaný sonrasý
dört duvar,
demir kapý,
dikenli tel...

külleriydi
yaðmura bulanan,
çamurlaþan
ve buharlaþan...
külleriydi
yiten devrimlerin,
devrik pankartlar...

çýplak yürekti
dayatýlan
soðuk ranzalarda...
yaþý yoktu sevmenin
yaþý yoktu
seviyorken yurdunu
üzre sürgülenen
demir kapý
perdesiz pencere...

ufuk karanlýk
ama karanlýk deðil gece.
gece yarin bahçesi..
gece
ýslak dudaðý, yaþamýn
al koncasý,
yedi veren...

kýrýlýrken aðacýndan
yeþilcik
ve gencecik dal
kýrýlýrken apansýz
düþ deðil gerçek
sevdasý
mýsra-mýsra
ölüme
yaþam katanda...

esir düþmesin diye yurdum
amerikan silahýna,
bizde bu kavga...
budur sebep suçumuza...
sizler
sýrtta kambur ola durun...
ve kardeþiz birbirimize
düþmancasýna...

þimdi
hangi kement sýkar beni
hangi cellat vurur boynumu
yürek cehennem
tükürürüm yüzlerini
bozguna uðratýrcasýna
emir buyruðunu
satýlýk ellerinizin...

korkum
deðil ölümden
korkum
soluksuz kalýþý
yurdumun...
sekerata düþmesi
halkým çýðlýðý...

ve ey ölüm
benim
naz etmez yarim
alacaksan al beni
seviyorum diye
yurdumun
hürriyetini...

Sosyal Medyada Paylaşın: