dün
ölü düþüncenin sözlerindeydi cam’a vuran aþk
acýsý susmuþ ayna gibiydi yüreðim
yüzleriniz vardý sarý,esmer,beyaz
kiminiz cin bakýþlý
kiminiz hiç bakýþlý hüzzam
ve çocuksu gülmeleriniz
þeytan bir giz’e saklý
hafifce morarmýþ gözaltlarýnýz
öyle bir girerdiniz ki
derin çizgilerime
ölürdüm sizi yaþayamazsam
hazan rüzgarýn kollarýnda daðýtýrken yalnýzlýðýmý
bütün kuþlar benimle uçardý eski bir kent’e
düþlerin beyazýna deðerdim içimde ölümle
kalabalýk gelince
sularýn köpüðüne
giderdim
dün
þen bir kadýnýn hayalleri býçaklandý
yalnýzlýða sürgün vakit
þiirlerim dul
gölgelerde bensiz sarhoþ bahar
önümde sis maviyi kapatan
birbirine ulanan seslerin çýðlýðýndaydým
aþk yalnýzca suskumu saklardý
acýyý bana býrakarak
bakmayýn
hiç gezilmemiþ kumlarda güneþin gülümsediðine
hep bir dað çiçeði baðýrýr gönlüme
adým adým koparýlýrým
haydi
kaderin melekleri
daraðacýna kurulan mahkemede
tutun ellerimi
uyuyor nefesim
suçum sessizlikten korkan bir çocuk
nerden bilecektim yürürken ben
ayaðýma takýldý uzunca karanlýk