Seni siyah bir gecenin yastýðýna býraktýðýmdan beri
Rüyalarýnla dertleþip, seni soruyorum…
Issýz bir dað kasabasýnda,
Çakýl taþlarýyla oyunlar oynayýp
Bazen kederin dibini deþiyorum.
Çoðu zaman susuyorum
Sende susuyorsun ya,
Ýþte o an ölüyorum…
Yalnýzlýðýma sýðdýramýyorum bu aþký,
Yeni bir sebep olmalý
Bir kuþ düþmeli nasýrlý ellerime
Sonra canlanýp uçmalý
Ama yalnýzlýða sýðmamalý bu aþk
Sýðdýrmamalýyýz…
Biraz korku, biraz telaþ
Neleri alýp götürdü benden,
Bir dað keçisinin inadýna muhtacým,
Çöldeki aslanýn krallýðý hiç yetmiyor.
Þakaya düþen ciddiyetsizliðimde kaldým
Umudum sensin,
Oysa þu an yanýmda olsan, yeterdin bana!
Yeterdik birbirimize…
Dün tanýmadýðým biri, yüzüme bakýp:
“ ne haber, birine mi benzettin, ne bakýyorsun”
Dediðinde bile hiç sinirlenmedim,
Surat bile asmadým…
Önemsemeyiþlerimin deðiþimindeyim.
Bir sen, bir sen ve yine sen!
Tek isteðim bu benim…
Soðuk gecelerin intikamýnda yapayalnýzým
Çoðulum hasretinde, bekleyiþlerde
Yani sevdiðim içimde taþýdýðým ölüyü
Atmak istiyorum, atamýyorum…
Özlemine yenildim, tutmuyor ellerim
Tutamýyorum ellerinden
Ey sevgilim ölüyorum…
Bu kente, bu yaðmurlara kýzýyorum
Olmadýk zamanda ayýrýyorlar bizi,
Ne zaman elinden tutup, kýrlara götürsem seni
Ya durmadan yaðmur yaðýyor
Ya da þehrin trafiði, hava kirliliði peþimizi býrakmýyor.
Þimdi sen yokken (yanýmda)
Her þey çok güzel, yaðmur yaðmýyor
Trafikle uðraþmýyorum, þaþýrýyorum…
Bu kenti hiç sevmiyorum…
“Gel” desen, gelecektim
Ve bir daha yazmayacaktým.
Ama yandý bir kere o ateþ
Yaktý beni
Yaktý seni,
Yaktý ikimizi de…
Emre onbey