Bir kadýn vardý. Adý “Asmin” di. Asmin… Güz gülüm, yenik sevdam. Sevdim, onu çok sevdim. O tertemiz hayallerimin kadýný, Masmavi denizler gibi uçsuz, bucaksýz… Çýlgýndým, asiydim deli poyraz gibi Yalansýz ve riyasýz… Hep sevdasýna eserdim. Hani kaþý eðilse, ayaz keserdim. Yüzü asýlsa hayatýma küserdim.
Bir kadýn vardý. Adý “Asmin” di. Tertemiz sevdasý, Bir tek duasý vardý. Bir bakýþýma kesilir, yýrtýlýrdý baðrý, Bir baþtan bir baþa býçaksýz ve de silahsýz… Hani baþým eðilse, dünyasý kararýr mý? kararýrdý. Öyle çok severdi ki… Her secde, her ayet, her vakit, Benimle bir yakarýrdý. Tutkulu, umutlu ve deli dolu,
Bir kadýn vardý. Adý “Asmin” di. Eþi benzeri yoktu. Güz gülü gibi, duru ve narindi. Biri yan baksa panter kesilir. Sevdiðine titrer, sahiplenirdi. Tertemizdi, yalansýz, riyasýz… Ve ben ona tapýyordum. Diz çöküp desti izdivaç diliyordum O bana naz yapýyordu. Ama biliyordum beni çok seviyordu. Onun adý “Asmin” di. Doruklarýn çiçeði, vazgeçilmezim… Canýmdaki can, “Asmin”im, imkânsýzým…
Celal Þahbaz (yorgunkalem) Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.