Ýþin aslý… Sen ne zaman, gidiyorum desen… Bilirim ki o vakit, bir falsonun üzerini örtüyorsun… … Ah bir bilsem… Gidiyorum derken için sýzlýyor mu? Ya da sýzlar mý hiç? Dudaklarýný terk ederken, zalimin zulmünü utandýran cümleler… Fermaný olurken, nihayetine en güzel hislerimin, Ben mi görmezim gözlerin mi saklýyor yaðmurlarýný? Yoksa… Yoksa Aþk’ýn mý kör etti beni?
Bak þimdi bir adam aðlýyor. Bu Aþk’a “ar” þehrin ortasýnda, Bir sevda yatýyor. Bu düþman þehrin dar sokaklarýnda…
Ve akortsuz her söz ayrýlýða gebedir. Çýlgýnca koþarken hýrçýn bir atýn ayaklarýnda Bilirsin yetim düþlerimizin tek sebebidir. Asýlsýz beyanlarýn yeþerdiði o kývrak organizma…
Sen bilir misin, hiç yaþadýn mý sahi böyle bir acý/yý? Yüreðinden baþlayýp, yürüdü mü tüm bedenine otantik bir sancý… Elbet þarkýlar hüzünlüdür. Ama bir kuþ sesine, rüzgârýn uðultusuna hüzünlenip, Yaðsýz bir kapý gýcýrtýsýna, aðlamaklý oldun mu hiç?
Dolunayda bir gecenin sessizliðine oturup, Bir mevsimden diðerine, soluksuz… Hýçkýrarak, aðladýn mý hiç? Yaðmur eþliðinde, omuzlarýn çökerek, Can çekiþen bir sevdanýn vebalini üstlenerek… Ve… Koþulsuz daraðacýna gönüllü çýktýn mý? Bir tebessüme ömrünü adayýp, yaktýn mý?
Þimdi biz, zamansýz bir ayrýlýða yenik, iki hükümlü Þimdi ikimiz, sonsuz bir bekleyiþin içindeki ölümlü…
Ve vuslat… Özünü yitirmiþ bir hayal artýk…
Celal Þahbaz (yorgunkalem) Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.