Bir söz vermiþtim,
Aðlamayacaðýma iliþkin,
Ama tutamamýþtým sözümü,
Nerede taze kazýlmýþ bir toprak görsem
Hep sen gelirdin aklýma,
Karýþýrdý toprak kokusu, senin kokuna...
Baþýmý kaldýrýp hiç bakmamýþtým
Aya ve yýldýzlara, hep boynumu büküp
Ayakuçlarýma bakarak yürür olmuþtum
Öyle yürekten gülmeyi de unutmuþtum…
Ýþte bu nedenle, sadece bu nedenle
Bu akþam baþýmý kaldýrdým ayakuçlarýmdan
Ve gökyüzüne baktým,
Pýrýl pýrýl parlayan yýldýzlarý gördüm
Ýçlerinde de seni…
Bu gün bir söz daha verdim,
Boynu bükük duruþum, seni kaybettiðimdendi
Þimdi de baþý dik gezmem gerektiðini anlattýlar bana
Ve sanýrým doðrusu da bu,
Yoksa nasýl kol kanat olurum iki yavruma…
Hatice Ak
18.11.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.