Hiç gecenin bir yarýsýnda Buram, buram terlediðin anda Çýkýp ta bir köy evinin damýna Türkü dolandý mý hiç diline Söyledin mi hiç esen yellerle beraber, Göz kýrpýp, selam veren yýldýzlarýn altýnda Sadece ay ýþýðýnda
Etrafýna toplayýp konu komþuyu Masal anlattýn mý hiç çocuklara… Tek eðlencenin masal olduðu yýllarda Götürdün mü umutlarýný Kaf daðýnýn ardýna
Dövüþtürdün mü koskoca devi Keloðlan, keleþ oðlanla… Üzeri bezle örtülüp soðumasýn diye Kenarda bekletilen demini alsýn diye Çay içtin mi hiç, mavi emayeden çaydanlýkla Hüpleye, hüpleye…
Babaannen sandýðýndan çýkarýp cevizleri Önüne attý mý? Hepsini sana kýrdýrýp Artanýný da bayramda elceðizleriyle yaptýðý Baklavaya kattý mý?
Var mýydý mantar tabancan Hem de iki tane mantar alan Daha mantarý takarken Patladý mý hiç elinde… Sýçradý mý elbiselerine, gözüne Annen dedi mi hiç Bakmazsan öyle olur sözüme…
Hiç eþeðin sýrtýna binip Hergün tarlaya gidip Buðday biçtin mi? Köy harmanýnýn olduðu yerdeki pýnardan Hiç buz gibi su içtin mi? Akýta, akýta aðzýnýn kenarlarýndan…
Akþam tarladan dönerken köye O uzun hava dolandý mý diline; “Akþam olur tepelerin ardýndan, Bana gelsen ölür müydün acýndan” “Yeðin olur bizim elin ekini Top, top olmuþ Meyro kýzýn kekili”
Kaybedip te kendini, tarlalarda Ýçindeki korkuyu yenmek için aslýnda Gecenin karanlýðýnda Türkü çaðýra, çaðýra Döndün mü köye…
Bazen de buðdayý un yapmaya Gittin mi o suyla çalýþan deðirmene Saatini kaybettin mi kolundan çýkarýp Dalýnca oyuna, Dedenden azar yedin mi hiç Baþýný önüne eðip…
Kuzularý hiç aldýn mý eline Hiç baktýn mý kömür gözlerine Nasýl sokulur annesine…
Sabahleyin kalktýn mý hiç ezanla Bal getirdiler mi hiç koskoca sahan la Hiç koyun sütü içtin mi? Daha yeni piþmiþ, dýþý kapkara kazan da Bazlamayý hiç gevrettin mi? Ocaðýn kenarýn da Doðradýn mý gevremiþ bazlamayý tarhana çorbasýna…
Bu anlattýklarýmýn sonu gelmez Boþuna beklersin Ýçini burktuysa biraz, Anladým, Bizdensin… Biz emsalsin… Çocukluðunda televizyon bilmeyen, Lastik ayakkabýdan baþka, ayakkabý Bayramdan baþka yeni elbise giymeyen Her türlü oyuncaðýný kendisi yapýp Oyunlarý da kendisi icat edip Oynayan takýmýndansýn… Telden araba yapýp sattýysan, Çamurdan Radyo yapýp Antenini de kurumuþ buðday sapýndan yaptýysan Üstelik, Kendin çalýp, kendin dinlediysen.. Hem de en sevdiðin þarkýlarý…
Gel þimdi bu anlattýklarýmla Þimdiki gençliði kýyasla Çocukluðu kýyasla… Evvelden kýz çocuklarýnýn bebeði bez di, Al sana! Þimdi her taraf, Barbi, Sindi… Oyun mu oynuyor çocuklar þimdi…
Nerede kaldý evliliðin ilk provalarý evcilikler, Neredeyse þimdi çocukken evlenecekler… Derler ya hani Tüfenk icat oldu mertlik bozuldu… Teknoloji geldi ama Bana göre Her þey bozuldu… Ne ebemin yaptýðý ayran kaldý, ne yoðurt Artýk her þey gübreli Ekoloji yi unut…
Toprak ana bile býktý belki Nazlanarak veriyor san ki Önceden TER leyen yoðurt TEREYAÐ olurdu Þimdi marketlerde görüyor çocuklarýmýz Süt ve yoðurdu… Peki, böyle olmasý Ýyi mi oldu… Hayýr, hayýr… Bana göre hayýr… Vücutlar narinleþti, Hastalýklar yerleþti… Herkes midesin den rahatsýz Çünkü belli deðil çoðunun yediði…
Tabiat bize hala veriyor, her þeyi Ama biz bozuyoruz çevreyi… Gençlerimize örnek Nasýl olunacaksa olalým Onlarý koruyalým… Dünyamýzý yýkmayalým, Yeniden yapalým… Bu þiirimde istedim ki Anýlarý yaþatalým Bu günü Geçmiþle kýyaslayalým….
26.05.2007 Necati ÞÝMÞEK Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
nesimsek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.