ANNEMİ ÖLDÜREMEDİM
Ne þubatý sevdim. Ne de þubatýn yedisini,
Günlerin en zalimi,
Günlerin en gidisini.
Hele senin o sabah sessiz sedasýz gidiþini.
Sinemdeki yarayý hekimlere bildiremedim...
Öldün;
Üç sene oldu ;
Ýçimdeki seni öldüremedim...
Ne tandýr ekmeðinin kokusunu unuttum.
Ne ellerin kýnalý dokusunu.
Ne kara lastiklerini unuttum.
Ne de gözlerinin buðusunu.
Düþlerime düþürdün gözlerini;
Uzandým yaþlarýný sildiremedim.
Üç sene oldu seni gömeli;
Seni öldüremedim.
Pazaryerinde ayak izin var anne;
Sokaðýmýzýn köþe baþýnda.
Ben hiç büyümedim,
Sen oðlunu sanýrsýn otuz yaþýnda...
Bayram geliyor;
Ellerini arayacaðým yine.
Soðuk bir mezar taþýnda.
Sensiz bayramlarda gülmedim güldüremedim
Ýçimdeki seni;
Seni öldüremedim.
Ötelerden bir ses duyuyorum.
Sana sesleniyorsun bana guzum diye.
Öylesine bakýyorum,
Yorgun bedenini yasladýðýn sekiye.
Ömrümü seninle ve sensiz diye ikiye;
Bölmedim böldüremedim.
Çünkü ben;
Seni öldüremedim.
Çýkamýyorum m anne;
Sensiz köyün pazarýna çýkamýyorum.
Pervazýna dirseðini yasladýðýn;
O pencereye bakamýyorum.
Bir örtün kalmýþ dolabýn dibinde;
Kokun var diye yýkamýyorum.
Hiçbir kadýna örtünü ,
Vermedim verdiremedim.
Çünkü ben;
Ýçimdeki seni öldüremedim.
Yanaðýmý öperken ýslatýrdýn hatýrlar mýsýn?
O söndürürdü yürek yangýnlarýmý.
Ayazdan ateþten koruyaným olurdu.
En pak yaným,
En nurlu yaným,
En duru yaným olurdu.
Þimdi anne;
Þubatta yanýyor,
Temmuzda üþüyorum.
Tut ellerimden anne
Düþüyor düþüyor düþüyorum.
Þimdi anne
Yandýkça yazýyorum.
Yazdýkça sarhoþ oluyor,
Yazdýkça sýzýyorum.
Unutamadým iþte;
Ýçimdeki çocuða kýzýyorum.
Ne etsem boþ,
Ne etsem kifayetsiz.
Ben onu sensiz hiç güldüremedim....
Çünkü seni;
Seni öldüremedim.
ibrahim þaþma
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.