KEMALİM-KEMALİM

Ýzinde yürürken kendim bulduðum;
Önderim Kemal’im, baþým Kemal’im
Her bir karýþýna kurban olduðum;
Topraðým Kemal’im, taþým Kemal’im

Sevda bu, uðruna baþým koymuþum.
Onu ben yaþamýþ, onu duymuþum.
Doyduysam þerefle þanla doymuþum.
Ekmeðim Kemal’im, aþým Kemal’im.

Kasýmý sevmedim, oldum olasý.
En büyük muradý yiðitler alasý.
Gözüm gözlerinden ayrý kalasý.
Hazaným Kemal’im, kýþým Kemal’im.

Cudi’de Gabar’da Mehmet nidasý.
Sana benzer bakýþý, sana edasý.
Canýný hediye edip vedasý.
Aðýtým Kemal’im ,yaþým Kemal’im.

Bir kara duman ki ufkumu bürür.
Kubilay el sallar, Ardahan görür.
Nene Hatun merttir ön safta yürür.
Erzurum Kemal’im, Muþ’um Kemal’im.

Bir yaban kuþ konsa tutar atarým.
Ýþ vatansa büyük lokma yutarým.
Atadan yadigâr meslek tutarým.
Uðraþým Kemal’im, iþim Kemal’im.

Bendeki bu sevda düþmana düden.
Hain anlamaz ki kýsýr döngüden.
Ne kýlýçtan korktum ne de süngüden.
Yüreðim Kemal’im, döþüm Kemal’im
Sosyal Medyada Paylaşın: