DİNLE GÖNÜL

Bilmeye meyli yok kadri ellerin,
Vefaya tutunur uçarsýn gönül.
Üstüne mi bastý gonca güllerin?
Bir cemre düþende açarsýn gönül.

Sýlayla vuslatý isterse özün;
Yoluna kar serer, baþýnda güzün.
Daðlarý devirir bir acý sözün;
Ses etme sabýrla geçersin gönül

Gözleri kararýr karþýnda durur,
Kardeþin sýrtýna kör býçak vurur,
Kin denilen batak sevgiyle kurur
Sen ona yýldýzlar saçarsýn gönül.

Giden ne götürmüþ gittiði yere?
Hiç on verdin mi sen aldýðýn bire?
Garibin hatrýný sorsan bir kere
O zaman servetle göçersin gönül.

Selam bilmeyene selam yollarsýn.
Zehiri aþk ile iþler ballarsýn.
Hiddetle kaþýðý kora sallarsýn,
Sabýrla membadan içersin gönül

Sana vuran ele, gülle git önce.
Yunustan yadigâr dille git önce.
Ýncin de incitme, belle git önce,
Mevkini yüceden seçersin gönül.

Ýbrahim ÞAÞMA----KARAMAN’dan

Sosyal Medyada Paylaşın: