pişmanlık denizi

Toprak gibi þimdi gözlerin; soðuk ve ýslak,
Kâbuslarýnda terk ettiklerin.

Birkaç damla gözyaþýnda affedilme umudu,
Kazandým mý sandýn zamana aldanarak,
Þimdinin karþý konulamaz cazibesi,
Kör mü etmiþti gözlerini,
Hiçbir zaman senin olmayacaklar bir bir?

Nerde kaldýðýný unutana,
Yardým edemez hiçbir insaf,
Yardým etmez þüphesiz zaman.

Gittiðinde kalan sendin,
Biliyordun, yalan söyledin…
Götürdü yalanlarýn tüm doðrularýný,
Kayboldu tüm doðruluklarýn.

Þimdi piþmanlýk denizinde bir taka,
Çoktan yitirmiþ pusulasýný,
Yitirmiþ hiç olmayan insafýný,
Ýnsaf dileniyor doðruluk güneþinden.
Yakamozlara kurban gidecek,
Gönlü hala sabah seherinde.

Çaresiz bir çocuk karþýndaydý,
Elinde yok ettiðin hayalleri,
Güneþini sen almadan önce,
Umutla beklerdi seherleri.
Sen almadan…
Önce….


Sosyal Medyada Paylaşın: