Öldürüyor kahrýndan, kahrettiðin farz et ki,
Yaptýðýný bileðim dileðini arz et ki...
Geceme savruk düþer, saçlarý siyah Leyla,
Kopar derinlerimde, gemlenemez vaveyla...
Bir ömür içinde sen, durdun mu hiç nöbete?
Aðzýný açar dünya, kopmayan kýyamete...
Zindanda geziniyor, iki mercan gözlerim,
Tayfunla çalkalanýr, ateþli denizlerim...
En ezeli soruyu, soruyorum; kimim ben ?
Neden bir þey söylemez, önceden çekip giden?
Bir hayat yaþanýrken, gerçeðinde ölümün,
Böbürlenmeme bakma, ömrü kýsa gülümün.
Yenilenir de güller, ererler kaç bahara,
Benim ki pay edilmiþ, bir bahar, sonbahara.
Diþe diþ bir hayatla, tek mevsim yaþar sýzýn;
Sonunu göremeden, yolun biter ansýzýn!
Baþ eðerken ölüme, baþýn en dik anýnda,
Kangrene dönüþür, kanýn damarlarýnda.
Kýzýl dudaklarýyla, alnýndan öper hayat,
Bir ömre, bir öpücük, yetmez ne çare, heyhat!
Seni bir þey sanýrdým, nedir hayat bu halin,
Ölümü öldürmeye, neden yetmez mecalin?
Bu hayat bir vaveyla, savur saçýný Leyla!
Çölde býrakma susuz, götür beni halayla...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.