Seyrederken bir aný, puslu camýn ardýndan,
Tespihler diziyordum, yaðmur damlalarýndan...
Çökerken koyaklara, sabahýn suhuneti,
Yorgun þakaklarýmda, gecenin ihaneti!
Ýsteyince gönlümüz, her sabah bahar olur,
Gönül istemeyince, her yan sonbahar olur.
Bugün arsýzlýk edip, kýyam ettim bahara,
Son verdim yüreðim de, inatla sonbahara.
Dipdiri beyaz güller, dil uzatýrken camdan,
Geçerken gül zamaný, gülümsedim odamdan.
Belli gece koynunda, saklamýþ sýrýlsýklam,
Gergin geceden çýktým, zordu sizi anlamam.
Kimi baþýný eðmiþ, bakar ayaklarýna,
Kimisi tomurcukta, umut taþýr yarýna...
Tomurcukta severim, aslýnda ben gülleri,
Çünkü umut yüklüdür ,fetheder gönülleri...
Tomurcuktan farký ne, nedir gönül dediðin?
Umut taþýr bir ömür, senin de bilmediðin...
Anlamadýðýndan mý, rüzgar böyle sert eser!
Gönlümüzde ki, umut, yüzümüzde gülümser...
Çýkacaðým sokaða, bugün iþte inatla,
Gezeceðim dört yaný, döneceðim kanatla.
Zamanýn arsýzlýðý, çýnlasa da dört yanda,
Bütün kötülükleri, býrak kalsýn arkanda.
Artýk yorgun atlarla, taþýnamaz bunca yük,
Gör bu sabah gönlümü, sýradaðlardan büyük...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.