bakýr akþamlarýn alaþýmýnda, döktüler dillerine vuslatsýz masallarý
ve þafaðý hüzne terk ederek, gömüldüler yýldýzsýz gecelere
bir kenti susturur gibi
dýþarýda uzun bir ayrýlýðý imliyordu kaldýrým taþlarý
deli taylar gibi koþturan yalnýzlýk, anýlarý ölüme çekiyordu
ve tarih kara gergefinde
hiç durmadan acýlar dokuyordu
katil gölgelerin yataðýnda nefretin tomurcuðu kabardýkça
kimler sarýldý pusatlara, kimler vuruldu þakaðýnda
ve kimlerin üstünde soluklandý
o çivisi çýkmýþ dünya
aciz yürekler fýr dönüyor kötülüðün çemberinde
karanlýðýn oylumunda can çekiþiyor vefa
dilsiz, kasvetli düþünceler
dizgisiz, temposuz dillerde boðulan ezgiler
savrulup duruyor ömrün þeridinde
frezya
sevginin solan rengidir þimdi, cennetin kuruyan bahçeleri
dirilir mi gözlerinde aydýnlýk
ceset güler mi,
parlar mý iskelet
can çekiþmeler arasýnda, yükselen buðularda
demlenirken mahmurluk
usulca soluyordu
ahu gözlü frezya
yitirmiþti hükmünü zülüfleri oyalý güneþ
alnýnda yýlgýnlýðýn yamalý izi
kar tutuyordu doruklar, hiç durmadan kar tutuyordu
zaman ayaðýna doluyordu kýrbacýný
ölüm oluyordu yapraklarý ufka bakan çiçeðin
uzak gökyüzünün altýnda
kýran kýrana
doðumu sonsuzlaþýyordu suskunluðun
buz sarkýtan dallarda bitkin düþtü
çekildi tükeniþin kýyýsýna
uykusuz gözlerle frezya,
kendi boþluðunu dolduruyordu
bir acý bulutuydu üstünde
yaða yaða bitmedi
nöbeti bitti saydý
kutladý yenilginin altýn zaferini
umutsuz bir iklimde küstü topraða
býraktý þimþeklerini üstüne, alýp baþýný gitti gökyüzü
03 / 11 / 2009 / N_Erol
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.