Hani sen gülünce diyordun ya usta;
küçük bir çocuk baðdaþ kurar yüreðime
kýpýr kýpýr olurum sýðmaz içim, içime...
Hani sen aðlayýnca;
fýrtýnalar kopar yüreðimde diyordun ya
artýk aðlamýyorum be usta, alýþtým galiba
sen gibi ben de öldürdüm, yüreðimdeki seni
kesin çözümmüþ, öðrendim bunu da sayende ...
Hani sesini duyunca diyordun ya usta;
bütün yorgunluðum gider, kuþça hafiflerim
sarýlýr birkaç kelimeye, örterim geceyi üstüme
hayalini bulutlara asar, bir yýldýza takýlýrým
masal ülkesine sererim minderimi öyle yatarým
boþ ver be usta, bunlar laf kalabalýðý
karþýlýk olur mu hiç onca paylaþýlanlara…
Hani dostluk diyordun ya usta;
her söyleneni doðrudur sandým
tek doðru, insanýn kendi doðrularýymýþ
kusur sayma be usta, usta da olsan
zaaflarýn yüzünden sen de yanýldýn…
Neden diye hiç sordun mu be usta;
ben seni ne çok sevmiþtim oysa
yine de seviyorum kendi dünyamda
masumca, karþýlýksýz, ýssýzca ve dostça
anla be usta, güneþ balçýkla sývanmaz
haklý-haksýz mutlaka çýkar ortaya…
Ellerine tutunmuþtum be usta;
yüreðine belki de, hani tuttuðum eli býrakmam demiþtin ya
inanmýþtým sana ve kardeþçe bir sevgiydi bizimkisi
þimdi her ne kadar yýpratýlmýþ gibi olsa da, her zaman
tebessümle yadedeceðim dostlarýmdan birisin de
ne olur ne olmaz, mümkünse yine de hakkýný helal et usta…
Hatice AK
11.11.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.