Beddua

Tanrýdan dileðim, bu senin için,
Bana ettiðini, çekesin bir gün.
Aðlayýp inleyip yolarak saçýn,
Kanlý gözyaþýný dökesin bir gün.

Kalmasýn dünyada nazýný çeken,
Bakmasýn yüzüne yoluna çýkan.
Gönlünü verdiðin ele giderken,
Çaresiz karþýdan bakasýn bir gün.

Uykunu her gece, kâbuslar bölsün,
Kederler birikip ruhuna dolsun,
Ne bahtýn açýlsýn, ne yüzün gülsün,
O tatlý canýndan býkasýn bir gün.

Hiç kimse sormasýn halini nedir?
Yüreðine çöksün gam ile kahýr.
Kapansýn kapýlar yüzüne bir bir,
Talihine boyun bükesin bir gün.

Çile ayrýlmasýn bir gün peþinden,
Vefa görmeyesin; dostun, eþinden,
Yanarak ben gibi aþk ateþinden,
Eriyip mum gibi akasýn bir gün.

Afetler götürsün külli varýný,
Kimseler duymasýn ah ü zarýný.
Kaybedip yarýndan umutlarýný
Dünyayý baþýna, yýkasýn bir gün

Gönlünü düþürüp onulmaz derde,
Arayýp sorasýn dermaný nerde?
O beni terk edip gittiðin yerde,
Sersefil karþýma çýkasýn bir gün.

4 Nisan 1990 – Çarþamba / Konya

Sosyal Medyada Paylaşın: