Ben Akdeniz çocuðu, bilmezdim hiç karayý, Sen baðrýma açmadan, o kapanmaz yarayý. Bembeyaz ufuklarda, pembe hayalim vardý, Kapkara sularýna dalýp hepsi karardý. Ýlahi Karadeniz! Ne diyeyim ben sana? Sebep oldun gönlümde, kapkaranlýk tufana. Kopardýn bahçemdeki, biricik gonca gülü, O gün bu gün hala bak! Gönül kapým sürgülü. Tanrý’nýn hükmü buymuþ, böyle yazýlmýþ kader, Hiç aklýma gelmezdi, bir gün ellere gider. Soldu bütün renklerim, ne bet kaldý ne beniz, Yârim sana emanet, iyi bak Karadeniz!
28 Temmuz 1989 -Cuma / Yalýkavak-Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
İzzet KOCADAĞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.