(Sayýn M. Fatih KAHRAMAN’ýn (M.F.K) GELÝR þiirine atfen)
Yazlarý yeþil olur, kýþýn ise bembeyaz,
Yaza erik ve üzüm, kýþa ise kar gider.
Yediveren misali, bire binler verilir,
Kýrmýzý bir çiçeðe çekirdekli nar gider.
Layýk kul olmak için semaya el açýlýr,
Gönüllerden kasavet, bedenlerden har gider.
Yiyip içtiðimizin hangisini yarattýk?
Þükür; dile otursa, baþlardaki þer gider.
Gönül nefrete deðil, sevgiye köþk olursa,
Naðmesine baðlama, keman, cümbüþ, tar gider.
Özü sözü bir olan omurgalý kiþinin,
Kalýr hoþ bir sedasý, ahirete kâr gider.
Kim kafaya takarsa yalan-yanlýþ þeyleri,
Gerçeklerden kaçarken, vücudundan ter gider.
Ýki devrelik maçýn, ilk devresidir hayat,
Defans saðlam olmazsa, hücuma top zor gider.
Kapasite sýnýrlý, her þeyi almaz akýl,
Kalp ile çýkýlmayan yol sonuna yar gider.
Ýnancýný yaþayan, yaþamýna inanmaz,
Bu hayata aldanan iki gözü kör gider.
Her zerrede bulunur, nizam ile intizam,
Ýyiye her yol açýk, kötülere "Dur!" gider.
Gerçek; güneþ gibidir, balçýk ile sývanmaz,
Hak; simayý parlatýr, yalan ile nur gider.
Mabudunu unutup mala tapan insanýn,
Üstüne kubbe çöker, altýndan da yer gider.
Cihad için kararý alýp yola çýkýnca,
Ýmanlý yüreklerin önlerinde BÝR gider.
Nedametle bir defa dua ederse mümin,
Rahmanýn rahmetiyle, gönüllerden kir gider.
Bir kalpten diðer kalbe akan gizli yollarda,
Düðün dernek kurulur, halay, zeybek, bar gider.
Dünya koca aile, kimse tek olmamalý,
Eðer düzen olmazsa, namus, þeref, ar gider.
Yürünülen yol deðil, hayatýn kendisidir,
Vasýta bozuk ise, cadde, sokak dar gider.
Niyet tamamen halis, istikamet doðruysa,
Kul bütün günahýný arkasýnda kor gider.
29.10.2009/Malatya