Hoşbulduk/sür dudaklarını kalbinin namlusuna bir kurşun gibi...

Hoþbulduk

sustuklarýmý söylemiyorum , konuþtuklarýný susuyorsun
seni bulduðumda saçlarýný emiyordun
saçlarýný aldým aðzýndan
yüzünü sývazladým yaðmurlarýmla
uzattým seni dizlerime
parçalamýþ seni aðustos
yazýn içinde kara kýþ yaþamýþsýn
dostlarým diyordun nerdeler gözüm?
yakýnlarýný arayan uzaklar olmuþsun
kesmiþsin ellerini
dudaklarýndan tabutlar söktüm
hayýr sen ölümü deðil yaþamý konuþmalýsýn
doðrularýn ucunda hayat baþlar
unutma ama gülümse...

Hoþbulduk

yýrtýlmýþ uykularýný diktim sen uyurken
baðlar bahçeler ve güller ektim dudak kenarlarýna
birlikte uyuyalým bak sana yaðmurlar getirdim
dizlerinde namaz kýlarýz ekimin
kýþ okþar bizi korkma
tevbe ederiz mesela,gülümseriz Rabbe olmaz mý?
Bildiðin gibi yap Çabuk dost ol,hangi ölüm geç gelmiþtir ki
Sarýl gözlerine insanlarýn
Sarýl ruhlarýna...Yargýlamadan sev...

Hoþbulduk

uzun uzun susan bir adamdan
gelene heyecanla þarkýlar söyleyen
gidenin ardýndan ýslýklar çalan bir dosta dön
Dön ki büyüsün kalbindeki çýnar!
Madem sessiz ölür erkekler, kýs sesini sözünü yükselt!


Hoþbulduk

ruhunu ateþe tut yansýn korkularýn ve telkinler
ruhuna dön,kentlerde yer kalmadý...
kalbin ve ruhun arasýnda yedi kere koþ
ayaðýný vur diline,su gelsin!
kurumuþ kitabeler dünyasýna
hicret etsin ýslak kelimelerin

hoþbulduk

bir insan kendisine ne zaman döner biliyor musun?
kendisini daðýtmaktan ve býrakmaktan vazgeçtiði an...
bir þarampoldur yuvarlandýðý kendi yazgýsýnda
devrim evrimidir beklemenin,affet ve yola çýk
bakmazsýn o zaman geriye
al yanýna kendini...býrak aynalarý!kahrolsun akisler...


hoþbulduk..

Bir mumun ateþi söndüðü zaman ýþýðý nereye gider?
iþte oraya deðiþ...dostlarýný sevdiklerini ve kendini...
ellerimi baþýmýn iki yanýna aldýðýmda secde uçlarýma denizler vuruyor
Kayalýklar dalgalar ve çöl uðulduyor üç kere
Baþýmý kaldýrýyorum,karanlýk;eðiyorum deniz ve kükreyiþler
anla iþte...

Hoþbulduk
iyi(lik)lerle yaþamalýyýz
ama kötülüklerin inadýna...

çek ellerini baþýndan
sana okþanacak baþsýz yurtlar
kýrýlmýþ halklar
oyulmuþ ruhlar getirdim
acýyan bir sen misin be babacan?
keþke yüzümüzü yan yana koyduðumuzda
bir binanýn tuðlalarý olsaydý bakýþlarýmýz
dönseydi gerisin geriye karanlýklar
biz aydýnlýk alevler yudumlasaydýk kalbimize
soðumasaydý ciðerlerimizdeki nefes...

Ýsa olmaktansa Ýsa’dan yana ol!
sür dudaklarýný kalbinin namlusuna bir kurþun gibi
ve namlundan Ýnsan’’ýn gülleri patlasýn dünyanýn kalbine
Sosyal Medyada Paylaşın: