Burukluðu umutlarýn
Ustan yüreðe yol alan
Kan revan kýrýklar eþliðinde akýyor içe
Kýymýk kývamýnda tiz bir acý
Gözlere inat
Senelere inat
Nokta kýlýyor yarýný…
Kolay mý sanýyorsun ayakta kalmak
Her adýmda gölgen gibi betona yanaþýyor endamýn
Dudaklarýn her güney bükümüne düþtüðünde
Çehrede çaresizlik sahne alýyor
Mimikler mat bir renge bürünmüþ güne vuruyor…
Yaþý sevmeye yetmemiþ bir yürek
Ardýna hayalleri sürükleyerek gidiyor
Cümlelerin dilsiz olduðu dakikalara gebe ömür
Umut uðruna akýtýlan denizler görüyor
Feri can veriyor saatlerin…
Bilmezsin;
Can candan geçerken
Acý akýyor elemin özü yanaktan
Tenin ýrmaðýna karýþýp izi kalýyor…
Üzerinde kendi gibi beyaz bir kumaþ
Ufak bedeni ile
Þimdi topraktan çalma amelin satýrlarýnda kimsesiz
Göz rengi beþiðinde yatýyor
Keþfedemeden sesini
Ayrýlýðýn þarkýsýný söylüyor…
Anlamlý bir bakýþmada
Kelimeleri kullanmadan
Konuþamadan
En uzun elveda
En kýsa merhaba;
Ki ben
Rüzgârlarý ölümsüz sanýrdým
Yanýlmýþým…
Saruhan Osmanoðlu
S.c