Ben Anadolu çocuðuyum gülüm Anlamam þaþaa’dan , þöhret’ten. Yoðurdu bile üfleyerek yerim Korkarým kinden,nefretten
Sana uyan bir tek yönümü söyleyemem! Senin gittiðin yollara istesemde gelemem. Yokluðunu görmek istemediðim,deðerlerimi, Gönül bahçemde yetiþtirip,bir çýrpýda silemem.
Seninde aþkýn bir gün gelip bitecek. Ýþte o zaman kelime bulamayacaksýn söyleyecek. Bir çicekle yaz geçmez misali varlýðým, Senide mutlu etmeyecek bir zamanlar gülüm.
Dengi dengine olmalýdýr der Atalarým hep. Bu böyle olmuþtur ezelden ebediyete dek, Yüreðim yetmez gücüm yok aþk acýsýný kaldýracak, Sen yoluna ben yoluma biz böyle mutlu oluruz. gülüm ancak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
kafkas_55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.