Pastel bir sonbahar da canýna kýyan
sararmýþ yaprak gibi
dilinin ucunda kanatýrken Þair
kendisini
hiçbir kitap yazmaz
veda bûsesini
Þair/ler/in dilsizdir þehirleri...
Mevsimi deðil dediðin her cümle
boðazýnda düðümlenmiþtir az önce
þehrin
ki ayaðýný basmadýðýn her zerresine
aþk sigarasýný basar
yüzüne bakmadan þairin
Turnalar ölür þehirde
vakti gelmeden
hani sen
Þairi uçurumun dudaklarýnda gezdirirken
Yüzüne yerleþtirdiðin kahkahalarý topla
ki gömülsünler þehirde
þairin gölgesine
usulca...
Kelimelerinin en keskin yerlerini yaz
mezar taþlarýna
ve git uzun sürecek bir sessizliðe
Býçak kemiðe dayanmadan da gelme !
Her býçak
emir gelmeden kesmez nasýlsa
ki hüzün çoðu zaman güzeldir
ellerinden olunca
Þehir akrebin kýskacýnda uyur
sokak lambalarýnýn eskimiþ ninnileriyle
Perdelerine iðnelenmiþ uzak ihtimaller
gözyaþý kokar
Kör cümleler kusulur
her gece
Ayaklarýnda sen taþýyan ebabiller
Þairi arar
þehrin avuçlarýna kazýnmýþ caddelerde
yine...
Bak ! Zaman boþluðu doðuruyor
Boþluk !
Ne yana gideceðini bilmediðin bir an da
yüzüne yerleþen telaþ var ya
ya da
hani
gözünün önünde ben varmýþ gibi bakarsýn ya/
Þair
parasýnýn yettiði ucuz içki eþliðinde
aþk üzerine pespaye konuþmalar demliyor
ve
kadeh kadeh mutluluk resmi çiziyor
yüzünün orta yerine þehrin
Sessizlik...
Ebabiller yaklaþýyor...
Unutmak yalan
Sen Leyla olmasan da
Þair sende bir Leyla bulur utanmadan
Adem’in bildiði lisandan
ki faydasýz ise " hayýr !" demek
günaha girer Þair hesabýndan korkmadan
Anlamýyorsun
Bu þehir sana yasak
Siyaha boyadýðýn her mavi
düþlerine girer kapýlarda kalýrsýn
ve Þair yetiþip rehin býrakmasa þiirleri
nefes alamazsýn
Aldanma !
Kendisinden bahsetmez Þair
bu yüzden dilsizdir þehirler
Bir sýr
bazen bin asýr yalnýzlýk eder...
Þimdi git !
Arkana bakma !
Þehirde kapana kýsýldý Þair
Ebabiller çýðlýk çýðlýða teninde
yine...
Özgür SARAÇ/Râzý
03/11/2009 Denizli