hüznün sarnıcı

Yaþlanmayan tek þey zamandýr bizi yaþlandýran
Ve celladýdýr tamamlanmýþ yalnýzlýk ömrümüzün
Anýlar pas tadýnda gölgelerse silik
Geriye çizgileri kalýr tenimizde esrik tarihi
Hüznümüzün...


Rüzgârýn sesine býrakalým
Kül edilmiþ sokaklarý

Yolculuklarda biter bi vakit
duraklar yangýnda üþüsün


Kent ölse de ,vurulsa da kuþlar
Daðlar yenilmez ama "unutma" diyorum

Bir bulut saklýyorum yinede göðün koynunda
Serin bir yaðmur yaðar belki ve ben ne zaman
Ülfetli bir ses duysam kalbim
Dizginlerini koparan bi at sanki
Rüzgarýnda
Yelesini uçura uçura...



Hangi gök gülümsemez kuþlar ölmedikçe
Gün ýþýklarý hangi gecenin çatlaðýndan sýzmaz

Kalbim diyorum kalbim çocuksun daha
Bozuluyor imlasý attýðýn her adýmýn
Hüznün sarnýcýnda acýlar kamaþtýkça...


Sessizliðin soluðuna býrakalým
Konuþulacak ne varsa
Söz güneþi dudaðýmýzda kalsýn yinede
Bir yüzün olsun sadece
Avuçlarýmda sakladýðým
Ardýmda kaybolurken bu kent
Bir gezginin gülümseyiþine eklerim o nu
Hangi durakta
Sesine soluklanmýþsam...


mayýs_2oo9

Sosyal Medyada Paylaşın: