Düşümdeki ölüm!

Darmadaðýn ömrümün odasý bu akþam,
Sokaklarýma sicim gibi hüzün yaðýyor,
Pencerelerim sýrýlsýklam,
Masama daðýlmýþ yaþanmamýþ yýllarým,
Çekmecelerinde týka-basa sen varsýn,
Kanlý kalemim kýrýlmýþ tam ortasýndan,
Kurþun gibi aðýr odam,
Bu akþam!

Dokundum usulca, yaþanmamýþ yýllarýma
Kapý aralýðýndan baktým anýlarýma,
Saate baktým!
Çeyrek vardý, yirmidördün yarýsýna,

Bavulumu çektim aldým tozlu raflardan,
Ýçine koyacak biþeyler arandým,
Kanadýðýnda; yüreðimi sildiðim havlu iliþti gözüme,
Gök mavisi bakýþlarýný,
Hüzün sarýsý deðmiþ saçlarýný,
Düþtüðümde beni tutan yalnýzlýðýmý,
Ve bizi koydum korkularýmýn hemen yanýna,

Dönüp son defa baktým odama,
Bin piþmanlýk altýnda bocaladý yüreðim,
Ýkincisi olmaz dediðim her þeyin bir benzerini gördüm karþýmda,
Paylaþamadýðým acýlarýmýn kalýntýlarýnda yapayalnýzdým,

Ürkek bir ceylanýn yüreðinden geçer gibi;
Kurþini bulutlara deðer gibi;
Yürüyüp çýktým ömrümden,
Ve bir ýþýk demeti yayýldý odama o an,

Ardýndan geldi beyaz urbalý rüzgar,
Odamda aðlayan bir çocuk sesi var!
Oysa huþu içinde huzur yaðýyor durmadan,
Kayar gibi geçtim bir çobanýn yanýk türküsünden,

Gidiyordum artýk gülüm uzaklara
Hemde çok,çok uzak ufuklara,

ayazoglum
Sosyal Medyada Paylaşın: