Ben Eylül'ü bilirim,
Ben Eylül’ü bilir onu söylerim,
Ben baþka aylarý bilmem ki hiç!
Sabýr çiçeklerim açar gönlümde dürüm ,dürüm,
Dingin bir hüzün yayar ortalýða solgun güneþi eylül’ün,
Sarý mekanlardan daðýlýr bütün rüyalarým ortalýða,
Seni taþýrým koynumun sol yanýnda bir sýzýnýn içinde saklarým hep!
Sonra dökülür yapraklarým,
Altýn sarýsý yollara sükunetim çöker,
Sürmeli bulutlarýn altýndan sararmýþ günler toplarým.
Senede iþte bu ay,
Hüzün yaðmurlarýyla yýkanýr dünya sükun içinde aðýr aðýr…
Ben Eylül’ü bilir onu söylerim,
Ben baþka aylarý bilmem ki hiç!
Hevenk, hevenk sökülür topraktan sevdalar,
Baðbozumunda gelir üzüm gözlü ceylanlar,
Sinemin en deliþmen yaylalarýna iner ok gibi yüreðimden,
Ben açýlýrým,
Sýzýlarým açýlýr ardýna kadar,
Kutsal bir þarap gibi yudumlarým nefsimi,
Kördür,saðýrdýr,dilsizdir zavallý…
Ben Eylül’ü bilir onu söylerim,
Ben baþka aylarý bilmem ki hiç!
Serin sularýnda gezinir dingin yýldýzlar,
Ay yüzüne düþer yakamoz denizlerim,
Mutluluktan hüzün derer sararmýþ yüreðim,
Çiy yaðýyor kirpiklerime ey sevgili nerdesin?
Ben Eylül’ü bilir onu söylerim,
Ben baþka aylarý bilmem ki hiç!
Anýlar gelip bir,bir dizilir karþýma,
Ufkun en kýrmýzý yerine bir leke gibi çöker zaman,
Gülmek aðlamanýn ikizi olduðunu orda öðrenirim,
Bir tutam ‘’acý bostan’’ çiçeði batar elime,
Erguvan dudaklarna hasretten çatlamýþ dudaklarým,
Bir dua gibi mýrýldanýr adýný yüzüme,
Yüzüm deðdi sanýrým,
Ben Eylül’ü bilir onu söylerim,
Ben baþka aylarý bilmemki hiç!
Eylül’dür bütün hesaplarýn görüldüðü yer,
Sükun içinde anýlar kucaðýma düþer,
Aðaran yaþýmýn en kuyutu yeri açýlýr usul,usul,
Gölgendeki izlerim çýkar ortaya neler geçmiþ meðer
Ben Eylül’ü bilir onu söylerim,
Ben baþka aylarý bilmemki hiç!
ayazoglum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.