GÜZEL BİR YAZ GÜNÜYLE BAŞLADI ÖLÜMÜM

Güzel bir yaz günüyle baþladý ölümüm.
Yavaþ yavaþ hayattan kayýyor gibiydim.
Vakit öðlen,günün yarýsýydý.
Ürkek bir güvercin aradý,sesi titriyordu.
Ben de titriyordum...


Ufuktan yelken açmýþtým gönlümün limanýna.
Bir kýyýya yanaþmayý bekliyordum.
Karþýmdaki güvercinin de öldüðünü hissediyordum.
Büyük bir fýrtýna esiyordu içimizde,dinmiyordu.
Dinmeyi de hiç düþünmüyordu...


Vücudumdaki tüm uzuvlarý kaybetmiþ gibiydim.
Kandýrýlmýþ,kullanýlmýþ,
Terk edilmiþliðimle baþ baþaydým.
Bedenim öfkeme yanik düþmüþtü,
Ben ise yollara...


Alnýmdan sicim sicim terler boþalýyordu.
Daralýyordum,susmuyordum.
Kalbimdeki sessiz çýðlýðý aralýyor,yardým bekliyordum.
Yolun sonundaydým,kararý da biliyordum.
Adaletin iþlemediði bir dünyadan,adalet istiyordum...



Nuray Dülgar
Sosyal Medyada Paylaşın: