Bilinmezlikten gelirsin,
Altý üstü yuvarlak bir kozmos iþte!
Bana yaþayacaksýn burada demiþlerdi,
Muhtemelen ayný þeyi sana da sunacaklar…
Ýyi kötü yaþýyorum ben, sen bilmesende…
Sana anlatmak istediklerim olacak,
Ama sen inan hiç dinleme onlarý.
Yýllarca hep uyguladým, geldiðim yer bu iþte!
(solgun ve ürkek yaþadýðým günler çok, bunu bil)
Bize anlatýlmayan gerçekler var, hemde çok
Bir þeyini bilmedin mi buralarýn vay haline;
Her akþam dalýndan düþen yaprak misali,
Savruluyorum/ eziliyorum/ sonuç yine ayný…
Birçok þey yaþayacaksýn/ çoðu hiçbir þeydir aslýnda,
Sen her þeyin peþinden koþmasýný bileceksin.
Gerçi bende olacaðým yanýnda, biri daha olacak,
Adýmýz var ama sen en çok anne, baba diye sesleneceksin!
Sen yine de en çok anneni sev, bende öyle yaptým çünkü!
Hani o bilinmezlikten gelmiþtin ya,
Sonra yine bir bilinmeze doðru yelken açacaksýn!
Hiçbirimiz bilmiyoruz, þeklini, neye benzediðini,
Ama bir þeyi çok iyi biliyoruz, baþýmýza gelecekleri…
Benden söylemesi,
Ha ölürsem seni göremeden,
Ben baban, senin bilinmezliðine ortak olan…
Emre onbey