Bir pencere açýlýr seyre dalardý gözlerim,
Uzaktan uzaða þekiller çizer,
Sevdiðim i mgelerle süslerdim yüzünü,
Ýçimde bir heyecan, hep sana gelmek
Hep seni yazmak isterdim...
Saklamazdým, dostça sevdiðimi hep söylerdim,
Seviyorum demek yetmezdi, yetmemeliydi,
Göstermeliydim sevgimi ve görmeliydim sevildiðimi,
Yürek çýrpýntýlarý olmalýydý mutlaka,
Coþku, heyecan ve duygulu bir fýrtýna…
Kapandýðýnda perde merak edilirken arkasýndaki silüet,
Resimler ayan beyan çýkýnca ortaya,
Kayboldu gizemler, bitti perdedeki gölgeye ilgiler.
Sýradanlaþtý bütün sohbetler, azaldý merhabalar ve
Gözümü açtýðým anda gördüðüm turuncu satýrlar…
Meþguliyetlerde iyiden iyiye artmýþtý hani,
Alnýmýza kader diye yazýlan bir kelam,
Tarafýndan verilecek bir selam yeterdi oysa.
Hatta selam vermek lütuftan sayýldý,
Dost olarak taçlandýrdýðýmýz sevgi masalý,
Neden bu kadar çabuk ve hazin sonlandý?
Hani soruyorsun ya,
Seni sevdiðimi, biliyorsun deðilmi? Diye.
Sevdiðimi bilmezsen, iyi olamazsýn diyorsun ya,
Belki doðru ama sýradanlaþmayý önleyemedi yinede,
Þairin dediði gibi “Þimdi Sende Herkes Gibisin”
Ýyi olmasam bile, sen merak etme beni,
Artýk baþ etmeyi biliyorum duygularýmla,
Hayattayým, sen olmayýnca ölmüyorum ...
Hatice AK
27.10.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.