benim kabuk baðlayan yaralarýma inat kanayan yaralarým da vardý ve bütün sevinçlerim aslýnda birer sýzýydý denizkýzý deðildim oysa inciler toplayabilmek için bütün hikayelerin küçücük karelerinde beliren ve sonra yok olup giden bir figüraným sadece bu yüzden giderin hep ve býrakýyorum kendimi gittiðim her yerde...
bende gideceðim... yollar, yolculuklara ait diye deðil kalanlarýnda yürüdüðü yollar vardýr ýslýðýn ezgisi ile bitirilen yollar sonunda ben olmayacaðým belki fakat hayat mutlaka, iyiye gebedir... biliyorum ki içindeki kendinle çeliþiyorun ne mutlu sana direnebiliyorsan eðer...
gideceðim ve sende ben yine kalacak biliyorum "elveda" demiyorum bu yüzden...
mart_05
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet hurşit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.