Yüreðimde kanlý ihtilaller yaþanýrken
Gece gözlü akþamlarýn grubunda topluyordum
Kimsesiz kalmýþ güneþleri
Ellerim yanýyor, parmaklarým kanýyordu
Heder oluyordu bekleyiþlerim
Sevdanýn yaþadýðý sokaklarýn
Ayrýlýklarla kesiþtiði köþelerde
Týmarlanamayan yaralarýmýn adý yoktu
Öylesine çok
Ve
Kayýptý tüm düþlerim
Ýçimde tarifi imkansýz bir telaþ
Zaman acýmasýz bir törpüydü ömür defterimde
Geç kalmaktan korkanlarýn ürpertisi
Dolaþýrken bedenimde
Kayýp þehirlerin gölgesi dansediyordu
Kirpiklerimin düðümlendiði yerlerde
Her geliþin
Gidiþlerin acelesinde kaybolurken.
Kavuþmalar
Ýdama gebe þafaklara asýlýyordu çaresiz.
Bozulan yeminlerin ortasýnda
Sabahlara karýþan bir ses yükseliyordu minareden
Ýçime iþleyen
Dönüp de baktýðýmda arkama
Gördüm ki musalla taþýnda yatan ben
Oysa
Niyetim dalmaktý yüreðindeki okyanusa
Nasýl da göze almýþtým vurgun yemeyi
Çýkarmak için
O nadide, adýna aþk denen inciyi
Köpek balýklarýna yem ettin beni
Acýmadan
Sanýrým hiç yanmadý caným
Gözlerim kanlý yaþlara gebeyken bile
Kýþ duraklarýnda bekleyen
Topraðý olmayan
Kardelenlere dönerken ömrüm
Sarkýtlardan dökülüp
Dikitlerde çözülüyordu sýrrým
Nedense
Önüne geçemedim bunun
Puslu gecelerin ardýnda saklanan
Bir aþk hikayesi miydi bizimki
Ya da bende hep var olup
Sende hiç var olmayan bir masal mýydý
Bilemedim
Çözmeye çalýþtýkça çözümsüz
Anlamaya çalýþtýkça anlaþýlmaz oluyordun sürekli
Bir gün aþk biter diyenlere inanýrdým da
Korkar, kaçardým sonu olan her þeyden
Çünkü
Ýçimde bitmeyen bir hüzün aðlaþýrken
Sonsuzluða talipti þu garip gönlüm
Þimdi
Seni eski sayfalara terk ediyorum
Sararmýþ Eylül yapraklarýnýn
Kýrýk dallarý arasýna gömdüm yüreðimi
Aþk ölümsüzmüþ de
Biten sevgiymiþ aslýnda be gülüm
Eylül GÖKDEMÝR/Asimaral… 23 EKÝM 2009